I.A. Richard

I.A. Richards, along with T.S. Eliot, may be called the founding father of the New
Criticism.In the view of New Critics,According to I.A. Richard, four type of Misunderstanding.
1.Careless reading
2.prosaic reading
3.inappropriate metaphor
4.difference in meaning

Here, in this blog i wanna discuss this four factors or problems in understanding of poetry with the Maithilishran Gupt's poem.

Mathilishran Gupt

"माँ कह एक कहानी।"
बेटा समझ लिया क्या तूने मुझको अपनी नानी?"
"कहती है मुझसे यह चेटी, तू मेरी नानी की बेटी
कह माँ कह लेटी ही लेटी, राजा था या रानी?
माँ कह एक कहानी।"

"तू है हठी, मानधन मेरे, सुन उपवन में बड़े सवेरे,
तात भ्रमण करते थे तेरे, जहाँ सुरभी मनमानी।"
"जहाँ सुरभी मनमानी! हाँ माँ यही कहानी।"

वर्ण वर्ण के फूल खिले थे, झलमल कर हिमबिंदु झिले थे,
हलके झोंके हिले मिले थे, लहराता था पानी।"
"लहराता था पानी, हाँ हाँ यही कहानी।"

"गाते थे खग कल कल स्वर से, सहसा एक हँस ऊपर से,
गिरा बिद्ध होकर खर शर से, हुई पक्षी की हानी।"
"हुई पक्षी की हानी? करुणा भरी कहानी!"

चौंक उन्होंने उसे उठाया, नया जन्म सा उसने पाया,
इतने में आखेटक आया, लक्ष सिद्धि का मानी।"
"लक्ष सिद्धि का मानी! कोमल कठिन कहानी।"

"माँगा उसने आहत पक्षी, तेरे तात किन्तु थे रक्षी,
तब उसने जो था खगभक्षी, हठ करने की ठानी।"
"हठ करने की ठानी! अब बढ़ चली कहानी।"

हुआ विवाद सदय निर्दय में, उभय आग्रही थे स्वविषय में,
गयी बात तब न्यायालय में, सुनी सब ने जानी।"
"सुनी सब ने जानी! व्यापक हुई कहानी।"

राहुल तू निर्णय कर इसका, न्याय पक्ष लेता है किसका?"
"माँ मेरी क्या बानी? मैं सुन रहा कहानी।
कोई निरपराध को मारे तो क्यों न उसे उबारे?
रक्षक पर भक्षक को वारे, न्याय दया का दानी।"
"न्याय दया का दानी! तूने गुणी कहानी।"

- मैथिलीशरण गुप्त
(Verbal Analysis of poem)
Here, Rahul (son of Budhdha) is the narrator of poem and he is innocently asking to telll a story to his mother Yashodhra and she is telling a story to him.
She starts a story with narration of gardern where budhdha was strolling where flowers were blossom and lake was full with fresh water and suddenly he saw that one bird fall down which was killed by hunter.
Issue arised for justice..and reach to the court.
Thus, this is the poem in which Yashodhara told the real story of Budhdha to her son Rahul and At the end she is asking question to us or Rahul that justice should in whose favour?

One of the serious cause of misunderstanding is the failure to realize that the poetic use of historical sense. Literal sense of words can be easily understood with the help of a dictionary, “but an inability to seize the poetical sense of words is nor so easily remedied”.

This poem is the one fragment of Maithilishrn Gupt's poem 'Yashodhra'. Here Rahul who is child of Budhdha and innocently he was telling to her mother to tell a story, and Yashodhra told her own husband's or Rahul's Father Budhdha's story. Yashodhra told about the event of Budhdha with Hunter who killed Swan.
Thus, if we don't know about the history of Budhdha we can not reach to the original meaning.

Book Review of કર્ણલોક

કર્ણલોક by ધ્રુવ ભટ્ટ

     આજે બધુ જ બદલાઈ ગયું છે. જાણુ છું કે કશુંયે શાશ્વત નથી. હિમયુગનાં થીજેલા આદિજળે શ્વેત શિખરો પર થી સરકી ને વહેવાનું શરૂ કર્યું તે ક્ષણથી, અરે તેના પણ પહેલાંથી બધુ જ પળે પળે બદલાતુ રહ્યું છે. તેને નવું કહીએ કે એ પહેલાં કરતાં જુદુ ગણીયે. કશું પણ હતુ તેવું રહેતુ નથી. આ જ રીતે સમયની સાથે માણસ, તેની વિચારધારા, તેની રીત-ભાત બધુ બદલાતુ રહે તે હું સમજી શકું છું.
         જે ગયું તેની પીડા મને નથી. દર્દ તો જે નથી ગયુ તેનુ છે. માણસ લાખ પ્રયત્ને પણ આવી ન જતી કે રોકાઈ જતી બાબતો ને પોતાના મનોજગત પર શાસન કરતાં રોકી શકતો નથી.
         This sentences from the book KARNLOK by Dhruv Bhatt, such a great novelist in few words he teaches the lifetime lesson to readers. Very meaningful sentences lead us in deep thinking. So here i wanna discuss my review on his book Karnlok...

         -> પરીવાર નુ સુખ શું હોય છે તે કદાચ ક્યારેય અનાથ બાળકોને ખબર નહિ હોય. અનાથ આશ્રમમાં અનાથ બાળકો અને સંસ્થાના કર્મચારીઓ વચ્ચે ના સંબંધને પરીવાર જેવો કહી શકાય પણ પરીવાર નહિ. કારણ કદાચ એ જ હશે કે ત્યાં એકબીજા વચ્ચે લાગણીનો સેતુ ભાર ખમી શકે તેવો નહિ. પોતાપણું, પ્રેમ, હુંફ એ ત્યાંના બાળકોની હંમેશની ખ્વાહિશ હશે. ધ્રુવ ભટ્ટે આવા જ પીળા મકાનની (બાલાશ્રમ) આસપાસ આકાર લેતી વાર્તા રજૂ કરી છે જેને માત્ર એક વાર્તા જ નહિ પણ વર્ણન કરનાર Narrator નુ આત્મવૃતાંત કહી શકાય. એ વાત ચોક્કસ છે કે કુદરતે આપણને જે દેખાડવાનુ છે તે આપણને દેખાડીને જ રહેશે, એવા જ કોઈ કારણોસર વાર્તાનુ મુખ્ય પાત્ર (જેનાં નામનો ઉલ્લેખ છેલ્લા પાના સુધી નથી) બાલાશ્રમ આવી પહોંચે છે. અને પછી દરેક પરિસ્થિતિ સાથે કેવી રીતે તે કામ લે છે તે સરાહનીય છે. ઈચ્છવા છતાં તે પોતાની જાતને “અનાથ” શબ્દથી અળગો નથી રાખી શકતો. તેને ગૌરવ હોય છે પિતા ના ગૌરવશાળી વંશની પણ એ હવે સ્વપ્ન સમાન છે તેથી તેનુ કોઈ મૂલ્ય નથી.
          દુર્ગા નામની છોકરી જે અનાથ આશ્રમની જ એક બાળા છે. પણ તેનુ વર્તન, વાતો અને કાર્યો દુર્ગાથી કમ નથી. આશકા માંડલની આશકા હોય કે ઓથારની સેના બારનીશ કે પછી અમીશ ત્રિપાઠીની સીતા એક પણથી ઉતરતી કક્ષાની નથી.
          ધ્રુવ ભટ્ટનું એ કૌશલ્ય છે કે એ નાનકડી વાતથી વસ્તુનો ગહન અર્થ સમજાવી શકે છે. એકે એક પાત્ર સાથે આપણે જોડાતા જઈએ જાણે આપડી આપવીતી જ ચાલી રહી હોય તેમ લાગે પણ ક્યાંકથી કથાવસ્તુ એવા વળાંકો લે છે આપણને લાગે ભાગ્યના લીધે ચમત્કાર સર્જાયો. આવુ જ કર્ણલોકમા Narrator સાથે બને છે. શૂન્ય માંથી સર્જન કહીએ તો પણ અતિશયોક્તિ નથી કેમ કે માતા પિતા વિનાનો એ છોકરો આત્મબળે અને નંદુ, નીમુબેન જેવા સદગૃહસ્થોની મદદથી અંતમાં મોટી કંપનીનો માલિક બને છે. તેની વ્યવહાર કુશળતા, કાર્ય કરવાની ધગશ, હોશિયાર, એથીય વધારે “કંઈક” કરી બતાવવાની જુગુપ્સા તેને સફળતાએ પહોંચાડે છે.
          How we deals with situation? આ પ્રશ્ન કેન્દ્રમાં છે. કારણ એ જ કે ઘણી વખત એક સમાન પરિસ્થિતિ ઘણા લોકો સામે આવી પડે છે, પણ કેવી રીતે કોણ ઉકેલ લાવે છે એ મહત્વનું છે, અને ત્યાં જ વ્યક્તિના વ્યક્તિત્વનો અંદાજ મુકાઈ જાય છે.
          કર્ણલોક વાંચ્યા પછી એટલું જરૂર સમજી શકાય કે જીવન સપાટ રોડ પર એકદમ સરળ રીતે પસાર નથી થતુ. તે વહે છે નદીના પ્રવાહની માફક, કયાંક વળાંકો લે, કયાંક ઉપર, કયાંક નીચે, પણ જે સતત વહેતો રહે છે. પ્રવાહની સાથે રહી ને પણ સભાનતા કેળવી રાખે છે કે આમાં હું બિંદુ માત્ર છું. પરંતુ સમુદ્ર સુધી પહોંચવા કે પછી અસ્તિત્વ ટકાવી રાખવા સહયોગ જાળવી રાખવો એ અગત્યનું છે.
          ““માત-પિતા” વિનાનું જીવન શું હોય એ કદાચ આપણે કલ્પી શકીએ. કારણ એ અનુભવમાં જ નથી પણ અનાથની શી મનોદશા હશે તે ચોકકસ હ્રદયના ઊંડાણ થી અનુભવી શકાશે અને શકય તેટલી મદદ થઈ શકશે. અને એ ૠણ ઉતારવા પાછળ કર્ણલોક જવાબદાર હશે.
                                                                                         
* Some lines from Original  Text.

*કેટલીક મૂંઝવણો એવી હોય છે જેનો ઉકેલ શોધવામાં અટવાતા હોઈએ અને તે આપોઆપ સરળતાથી ઉકલી જાય.

*માણસ ઈચ્છીને હંમેશા કોઇનું ખરાબ કરી શકતો નથી. બુરાઈની અગોચરમાંથી ભલાઈ નુ ઝરણું કયારેક અચાનક દડદડ કરતુ વહી જ નીકળે છે.

*આપણા અનુભવમાં હોય, આપણી માન્યતામાં હોય તેનાથી જુદુ પણ ઘણુ આ દુનિયામાં હોય તો ખરુ જ.કોઇનો ન્યાય આપણે ન કરવો જોઇએ એવી સમજણ માણસમાં ધીરે ધીરે જ આવે છે.  ........(-નીમુબેન)

*માણસ જાતને કાયદા ઘડવાની જરૂર ઊભી થઇ એ ઘડી પીડાની ગણવી જોઇએ. .......(- નંદુ)

*હાવભાવમાં, સ્વભાવમાં, અરે ચહેરામાં પણ ફેરફાર લાવી દેવાની શક્તિ જેનામાં હોય તે સંબંધ, તે લાડ, તે લાગણી, તે બંધન કેવી અજાયબ ગૂંથણીથી જોડાયેલા હશે!

* કુદરત તને બતાવવા ઈચ્છે છે, હવે તારે જે જોવાનું છે તે બહાર ઉભા રહીને જોવાનું નહિ બને, હવે ફાંફા મારવા છોડી દે.

*મને ખબર નથી કે માનવીનાં મનમાં રહીને જે અજાયબ ચીજ માણસ પાસે આ બધું કરાવે છે તેને કઈ સમજણ કે વૃત્તિ કહેવાય? કયારેક લાગે છે કે પ્રેમ, કરુણા, દયા કે લાગણી જેવા નામ આપવાથી પણ દૂષિત થાય તેવી આ સમજણ છે. કદાચ આ દુનિયા, આ સમજણને લીધે જ ચાલતી રહી છે. આ સરળ, સાદી સમજ માણસમાં પહેલાંથી જ હશે કે હજારો વર્ષના જીવન અનુભવે માનવ જાત આ તત્વને પામી હશે , તે જાણવું મને અઘરું લાગે છે.

*મુંગુ પથરાયેલુ ગામ, તમરા અને બીજા જીવોથી જાગતી થઈને ઝીણું ઝીણું બોલતી મૂંગા ખેતરોની વાડ, નોળિયા અને રાતપંખીનો ખરખરાટ, માથે આકાશમાં ઉગેલા ચંદ્રની વરસતી ચાંદની, નદી પર થઈને વહી આવતી ઠંડા પવનની લહેર, ધારીએ તો પણ કદીયે ન ભૂલી શકાય રોમાંચક, આહલાદલ પરીસર અને સોળ સત્તરની ઉંમર, આ બધું હોય ત્યારે એકલા નીકળી પડવાનો આનંદ સમજાવી શકાતો નથી.

*અનેક ખામીઓ સાથે, ભુલો સાથે સમરુંના વાંકા પૈડાવાળી, ભગ્ન હાથલારીની જેમ ધીરે ધીરે ત્યાં પણ જીવન આગળ વધતું રહે છે. એક દિવસ એ જ રીતે પૂરુ પણ થઈ જવાનું. ત્યાં વસતા કે કામ કરતા, દરેકની ઈચ્છા હોય છે કે ભાંગી ટુટી લારીમાંથી ટ્રક કે બસમાં ચડીને દૂર નીકળી જતા સામાનની જેમ પોતે પણ કોઈ નવા માર્ગે જઈ શકે; પણ એવું ભાગ્યે જ બને છે!

*આ કોઈ વાર્તા નથી, નાટક નથી, જીવતું સત્ય છે. મોટા થવાનું દુખ કેટલી નાની ઉંમરે શરૂ થઈ જાય છે....
*નદીતટની સવાર જેટલી આલ્હાદક, ઉત્સાહથી છલકતી અને જીવંત હોય છે, તેટલી જ તેની સાંજ ગમગીન, ઉદાસીન અને ઢળતી મને લાગે છે.

*આથમતી સંધ્યાએ કયારેક સવાર સાંભરી આવે તેમ કોઈ કોઈ વાર મને એ વાડી, પીળુ મકાન અને મારી નાનકડી દુકાન સાંભરી આવતી.....

*આદિકાળથી આજ સુધીમાં માનવસમાજમાં જે સમજણ વિકસતી આવી છે તેની પાછળ આવી ક્ષુલ્લક ભાગતી રમતો જ રહેલી છે તેની ખબર મને પડી ગઈ છે. મારે કયાંથી શરૂ કરવું તેનો જવાબ મને મળી ગયો છે.
                                                    આભાર
                                              મારા પ્રિય લેખકનો

રજકણ સૂરજ થવાને શમણે Book Review

રજકણ સૂરજ થવાને શમણે by ગુણવંત શાહ

વૃક્ષ ને પાંદડે નવરો બેઠો પવન
પતંગિયાની પાંખમાંથી ખરતા
સમયનો રંગ જોયાં કરે છે
ઝરણાં સાથે વહયા કરતુ
વાકુચૂકું આકાશ નિરાંતે.......
અવાજના પરપોટા સાંભળ્યા કરે છે
ખાલી પાનુ કોચલુ તોડી
એક પળ જ્યારે, પાંખ ફફડાવે
ત્યારે માણસ કહે છે; હું BUSY છું.

             આ પંક્તિથી શરૂ થયેલી વાર્તા..... આમ, તો વાર્તા મિત્ર જ નહિ પણ તંદુરસ્ત સમાજના નિર્માણમાં ફાળો આપનાર આ પુસ્તક ગુણવંત શાહના મુળ તો લગ્નસંસ્થા અંગેના વિચારો પર વધુ ભાર આપે છે.
          નિર્દોષ નામના મુખ્ય પાત્રને જ લેખક બનાવીને ગુણવંત શાહે તેના વિચારોને નિર્દોષના મુખે બોલાવ્યા છે. આ ઉપરાંત આસ્થા શિક્ષિકા ઓછી ને નિર્દોષની પ્રિય મિત્ર પણ વિચારને સમજની દ્રષ્ટિએ નિર્દોષની સાઈડ કાપી જાય છે. આ બંને વાર્તાના મુખ્ય પાત્ર છે. ને આખી નવલકથા આની આજુબાજુ જ રુપરંગ પકડે છે. નિર્દોષને આસ્થા પહેલા મળી કે કેન્સર એનો જવાબ આમ તો એક જ છે. જીવલેણ રોગની સામે ઝઝૂમવામા પ્રેમ સાર્થક નીવડે છે.
          સમગ્ર નવલકથા દરમ્યાન એ ચોક્કસ કહી શકાય કે ગુણવંત શાહ નુ વાંચન વિશાળ હશે. કેમ કે આ નાનકડી નવલકથામાં તેણે કીકગાર્ડ, સાત્રૅ, આઈન રેન્ડ ના પુસ્તકોની વાત જેવા કે.....એન્થમ, એટલાસ અને ફાઉન્ટન હેડ. આ ઉપરાંત, આલ્બેર કામુ, માર્ગારેટ મીડ, સોક્રેટિસ, અબ્રાહમ લિંકન, સંત તુકારામ, ટોલ્સોય, બર્માના ભુતપુર્વ વડાપ્રધાન ઉ નુ ની આત્મકથા નો પણ ઉલ્લેખ આપણને જોવા મળે છે.
          અસ્તિત્વવાદ એટલે કે existentialism પર પણ તેમના વિચારો ઉલ્લેખનીય છે. તેઓ લખે છે કે.....પુઅર અસ્તિત્વવાદી ઝ્યાં પોલ સાર્ત્રના ઘણાં પુસ્તકોમાં મે વાંચ્યુ છે. અસ્તિત્વવાદ એટલે ટુંકમાં કહું તો પ્રથમ અસ્તિત્વ પછી તત્વનો વિચાર.
          આ અસ્તિત્વ એટલે શું? ટેબલ ખુરશી નુ પણ અસ્તિત્વ તો છે જ. અહીં ચેતનવંતા આદમીના અસ્તિત્વની વાત છે. સાર્ત્ર પસંદગી પર ભાર મુકે છે. આ પૃથ્વી પર માણસ આવી પડે છે એ શું પોતાની પસંદગીથી આવે છે? માણસ ખાય છે, પીવે છે, ઊંઘે છે અને શ્વસે છે, એ જીવે છે જરુર ; પરંતુ સાર્ત્ર તો કહે છે કે માણસ પસંદગી કરે ત્યારે જ અસ્તિત્વ ધરાવે છે.
          આ ઉપરાંત આ જ વિષય સમજાવવા એ હાઈડેગરે લખેલું પુસ્તક '' Being and Having '', સાર્ત્ર એ લખેલું ‘’ Being and nothingness” તેમજ માર્સેલના ઉદાહરણ આપે છે.
          આ નવલકથા ના બંને મુખ્ય પાત્રો લગ્નસંસ્થા અંગે સમાન વિચારધારા ધરાવે છે કે લગ્નસંબંધને ધીરે ધીરે વાંસી થઈ જવાની કુટેવ હોય છે. જીવનનો આનંદ શેમાં છે? મૈત્રી શૂન્ય લગ્નમાં કે પછી લગ્નશૂન્ય મૈત્રી માં? માટે માત્ર દેખાડા ખાતર લગ્નના બંધનમાં બંધાઈ ને વહેતા આનંદ ને બંધિવાર ન બનાવી દેવો જોઇએ નહિ તો સબંધો માં અતિ સહવાસ ને કારણે એકબીજા પ્રત્યે અરુચિ થવા લાગે છે.
          આમ, તો ગુણવંત શાહ ના આ પુસ્તકમાં લગ્નસંસ્થા અંગેના વિચારો સરાહનીય છે. કેમ કે એના મુળમાં ઘણા પ્રશ્નો ઉદ્દભવે છે કે જો લગ્ન વિના જ માત્ર પ્રેમ અને મૈત્રીના સંબંધથી બે પાત્ર રહે તો તેમનાથી થનાર બાળકો નુ શું? અને આગળ જતા તે બંને વ્યક્તિ છુટાછેડાનો નિર્ણય લે તો પણ બાળક નું શું? આમ, એ કહી શકાય કે લગ્નસંસ્થા એ સમાજના પાયામાં રહેલી છે જેનાંથી સમાજ ચોક્કસ બીબાં માં ગોઠવાયેલો છે. હા, એ વાત ચોક્કસ છે કે અમુક રૂઢ થઈ ગયેલા જ્ઞાતિના નિયમો ને જરુર તોડી શકાય પણ સાવ મુળ માંથી જ લગ્નસંસ્થાને ઉખેડી ને કાઢી નાંખવી એ કેટલી હદે યોગ્ય છે?

Book review of Lovely Paan House by Dhruv Bhatt.

Lovaly Pan House – by Dhruv Bhatt

As Author Says in Introduction :- કથા મને મળી છે એક જુના કબ્રસ્તાન કહેવાતા સ્થળે ખુલ્લામાં બેસીને કામ કરતા છુટાછવાયા રોડ સાઈડ ગેરેજોમાંથી  મારી જુની કાર સરખી કરાવવા હુ અવારનવાર ત્યાં જતો અને મારા અંગત શોખથી સમારકામ જોવા મોડી રાત સુધી બેસતો.
          છૂટક મજુરી કામ કરતા, દેવામા દુબેલા કારીગરો કામ કરતાં એવુ જ બોલતા એ જનોને મોઢે મે કબીર, ખુશરો ,મીર, ગાલીબથી માંડીને રમેશ પારેખ અને મનોજ ખંડેરીયા સહિત ઘણાંની રચના સાંભળી છે.

My Opion or View about book :- ધ્રુવ ભટ્ટ મને હંમેશાથી તેના શબ્દો દ્રારા આકર્ષિત કરતા રહ્યા છે. એ પછી સમુદ્રાન્તિકે, અતરાપિ હોય કે લવલી પાન હાઉસ. તેની દરેક બુક મારુ ટોપ ફેવરીટ બની જાય છે. તેમનુ બીજી બુક જ આ રેકોર્ડ તોડે છે;
      લવલી પાન હાઉસની પહેલી લાઈન જ વિચારતા કરી મુકે છે કે- આવુ તો આપણે ન વિચાર્યુ : આ મનોરમ જગતનુ સર્જન કરવા સમયે સર્જનહારે જીવમાત્રના મનમાં પોતાને રહેવા માટે અનુકૂળ સ્થાન શોધવાની વ્રુત્તિ તો મુકી જ હશે. તોપણ માણસ પોતે જયાં જન્મે ઉછરે તે જ સ્થાન પર આનંદ પૂર્વક રહી લેતો હોય છે. જેવી રીતે આપણા આ પુસ્તકનો નાયક ….ગોરો પણ લખવાનુ યાત્રિક! હા, યાત્રિક ૨૬૯૨ નંબરની રેલ્વે બોનીમાંથી મળી આવ્યો અને સ્ટેશન પરની કુલી બેહનો દ્રારા માત્રુપ્રેમ મેળવી કમળ જેમ ખીલેલો. પુસ્તકના દરેક પાના સાથે રહસ્ય આગળ વધે છે. પરંતુ એક વર્તમાન ઘટનાની સાથે ભુતકાળની બધીજ વાતોનુ તાદેશ ચિત્રણ કર્યુ છે લેખકે. ગોરો જે બાળપણમાં રેલ્વેનાં ખાલી ડબ્બા પર ઠીકરીથી ચિત્રો ચિતરતો અને રક્ષા અને સત્તુ જેવા પાત્રો પાસેથી સંસ્કારના પાઠો શીખતો. પિતા સમાન ભટ્ટબાબુ જે રેલ્વે કર્મચારી પરંતુ ગોરાની દરેક બાબતમાં અંગતરસ લઈ નિર્ણયો કરતાં. એમનો જ નિર્ણય કે ગોરા ને શહેર મોકલવવો ત્યાં લવલી પાન હાઉસના માલિક વલીભાઈ ને ત્યાં કામ કરવુ અને શિક્ષણ પણ મેળવવુ.

                વલીભાઈ નુ વ્યક્તિત્વ, અમ્મી ઝોયા અને રાબિયા …..આ પાત્રોમાં તો લેખકે પ્રાણનું સિંચન કર્યું છે. વાંચતી વખતે લાગે કે આપણે આ ઘટના નો જ ભાગ છીએ. વલીભાઈની પાન બનાવવાની કુશળતા, ઝોયા નો માત્રુપ્રેમ અને રાબિયાની ઉદારતા આપણે જોઇએ છીએ એમ કહેવામાં વધુ નથી. અત્તરની શીશી ખરીદવા પૈસા ભેગા કરવા અને અંતે તો એ રાબિયાને જ આપી દેવી આ વિચારમાં આપણને કયાંક અજાણ્યે પણ પાંગરતો પ્રેમ દેખાય છે. વલીભાઈના મિત્ર રુષિકાકાની પુત્રવધૂ મંદાકિની સાથે ગોરાનો વિરપાસળી નો સંબંધ અંતે કેવું પરિણામ લાવે છે એ કરુણ રસ ત્યાં ઉછળે છે. અને અકારણ જ ઠીકરીથી ચિત્રો દોરતા શિખેલો ગોરો કુંવરસાહેબ ની આંખે પરખાય જાય છે ને ઝરુખામાં ઉભેલી સ્ત્રીઓનુ કરેલ ચિત્રણ તેની આ કલા માટે તેને વિદેશ સુધી થયેલો અન્યાય ગોરો વર્ષો સુધી સહન કરે છે અને અંતે બાબુકાકા જે કલા શિક્ષક તરીકે  આવેલા ગોરાના જીવનમાં તે ત્યાંથી છોડાવી પાછા લાવે છે અને પાછા ફરીને પહેલો મુલમ એટલે રિદાનુ ઘર અને દિપક , સાથી કે સહઅધ્યાયી થી વધુ મિત્ર કહી શકાય તેની સાથે ફિલ્મ બનાવવા નો બાબુકાકાનો આદેશ અને રિદા સાથે રહી તેના વ્યક્તિત્વ નો પરિચય અને બસ તે પછી બાબુકાકા પાસે તૈયાર થયેલા આ યુવાન સર્જકની પહેલી જ ફિલ્મ “ રિદા" તેને સફળતાના એવા શિખરે મૂકી દીધો જ્યાંથી નીચે ઉતરવું તેને કદી આવડ્યું નહિ.
          આ હતી ભુતકાળની વાત જે હાલમાં યાત્રિક ને ફિલ્મ બનાવતી વખતે ક્યાંક ને ક્યાંક યાદ આવેલી.
          અહીંયા નોંધ કરી તે સિવાયના ઘણા પાત્રો જેમ કે હાલમાં બની રહેલી ફિલ્મની હિરોઈન ઈરા, તેનો સેવક ભોળુ અને ઈરા ની માં જે મરી ચૂકી છે. પણ એકદમ જીવંત પાત્ર જેવી તેની અસર ઈરા ની ફીલસુફીમા દેખાય આવે છે. મીઠીભાભી, રેવા, ભીખુમાં, જીબા, અર્ચના,વિજ્યાલક્ષ્મી અને રિદાની વાતોમાં બાબુકાકાની વહુ, આ બધાજ પાત્રો તેની અલગ જ છાપ અને વ્યક્તિત્વ આપણા માનસપટ પર રજૂ કરે છે.
          પરંતુ, પુસ્તક નો અંત એટલો સુખદ નથી કે લવલી પાન હાઉસનુ પતન અને તેના પડછાયા તળે તેના પાત્રોનો અગ્નિદાહ કરુણ છે, પરંતુ સફીના ....શબિયાની ભત્રીજી અને ઈરા નો લવલી પાન હાઉસ ખરીદવાનો નિર્ણય વાર્તાના અંતને સુખદમય બનાવવામાં ઉપયોગી નીવડે છે...

Thinking Activity on Frankenstein

FRANKENSTEIN or The Modern Prometheus.  By - Marry Shelley (Gothic science fiction written in 1818) 

Here is my task answers http://milanparmar94.blogspot.in/2017/12/worksheet-screening-movie-frankenstein.html?m=1

1) What are the some major difference between Movie and the Novel Frankenstein? 
One can find many differences between movie and original text because, in about two hours the director of film must leaves out some parts of story and hold on the attention on only special themes it can be possible while in book there is no time and words limit so we can see detailed discussion.
*All the Differences between Movie and Novel (Movie by  Kenneth Branagh in 1994 and Novel by Marry Shelley 1818.)

1. In the starting of  book When Victor meets Captain Robert Walton, near the North Pole in the book the Victor is old, ill, weak and dying while in movie victor is quite young and well enough.

2.In the very beginning part of story when Victor is a young boy, in the house of Geneva,  is narrated by the Marry shelley with detailed description of the place and narration of the facts and feelings . In the movie this first or introductiory part is nearly absent.

3. Book describe that Ernest is second brother of Victor but in movie victor and William only two brothers.

4.In the book Victor meets his friend Clerval Henry in Geneva because their parents are also good friends and Henry doesn't study at the University of Ingolstandt, while in the movie Victor meets him at University.

5.in the film after the creation of Monster,  Victor is ill,  tired and filled with horror at that time Henry takes care of him and Elizabeth came there too,  in book Elizabeth remains in Geneva with Victor's family even she didn't go for visit to meet Victor at University.

6.In the Marry Shelley's novel,  the Monster wants to take revenge on all the society because of his condition  people consider him different and for this reason,  a Monster an ugly looking and dangerous person for the others, while in the film the Monster wants to his revenge only on Victor, his creator.

7.Victor 's father dies in the book by a heart  attack when he comes to know about Elizabeth's death by Monster, while in the film it is the Monster itself murders Victor's Father.

8.In the book Victor isn't in Geneva when he learns in a letter from his father about his youngest brother William's death.

9. In the book William talks to Monster when he saw Monster and William wearing the portrait of his mother Caroline while in the movie William frighten from Monster and he portrait of Victor Frankenstein.

10.In the book Monster collects firewood for the De Lacey's family while in movie he collects beet roots .

11.In the book Monster learns how to read and write when Felix teaches his language to an Arabian girl called Sofie by reading from history book; in the movie this Arabian girl is not present  with her different culture.

12.In the film Victor doesn't go to the remote Orkney islands to make a female creature for the Monster instead in... the same lab where he made first creature he made lady Monster.

13.The Monster saves a young girl in the book,  it is not prese in movie.

14.In the book Victor destroyed the female or lady Monster before had finished,  while in film Victor brings back to life of Elizabeth who commit suicide burning herself.

15.In the book Victor was researching on his project because he wants to personal glory, name and fame;  while in movie instead of personal aim he works for Humanity or whole whole world.

2)Did this movie help you in Understanding the plot of the Novel? 
After discussing all the dissimilarities between Kenneth Branagh's Frankenstein and Marry Shelley's Frankenstein we have noticed that there are major changes it may due to the gap of time between novel and movie but certainly saying that Movie helps to understanding plot of the novel because theme of the both work are same.

3)Who do you think is real Monster?  
As per my point of view Monster is real Monster. Some says that society or situation made him cruel but How to deal with the situation is the real question.
We can see in book of Job that Job suffers a lot cause of exam taken by God but till the end he didn't looses his greatness or honesty it shows his presence of mind and it is absence in Creature that's the way he can not know the righteous way of his problems that how to face society? How to maintain relationships with others.
Thus,  Society have  not only problems with his ugly look but with his act that how he take action in every situation.

4)From where Marry Shelley get the idea for the novel Frankenstein?
Mary Shelley , P.B. Shelley,  Lord Byron and John Polidori all four bat on that among four of them who can write best work with horror theme and result of that we can get novel Frankenstein best work of Marry Shelley. She suffers a lot in her own life too, when was born her mother died and at the young age she ran off to Europe with P. B. Shelley thus beyond the ideas her own unhappiness towards life also reflected so we can say that not whole but many ideas from her own experience she get the idea for the novel Frankenstein.

5)Do you think the search for the  knowledge is dangerous and destructive?
No,  I think the search for the knowledge is not dangerous and destructive because behind the each new invention human's lust for knowledge is responsible thus thirst of knowledge is not dangerous but there is limit of everything and crossing of this limits is always dangerous and destructive.   
6) What are some myths used by Marry Shelley in the Frankenstein? 
Marry Shelley uses the several myths in her novel for making her work more effective.

1.myths of Prometheus
Prometheus is Greek hero who could not see the suffering of people without fire on earth and that's the way he stole fire from heavfir. Same way in Frankenstein Doctor or Victor can not see the death and he tries to over power on God's ability of life and death.
2.Myth of Narcissus
Narcissus was the son of river God,  he has proud of his own beauty.Echo attracted towards him but he rejected her and busy with his own reflection in river and died at same place; here,  in Frankenstein the reflection is Monster of Victor means Victor blindly following his reflection he can not see anything else within his reflection and that's the way he made creature and at last his own creation became the reason of his fall.
3.Myth of Genesis/creator
This is the myth that God creates Adam and for his companion God creates Eve but by their mistake at the last both are punished by god , the same in Frankenstein Victor creates Monster.
Monster feels moral dillemma he compare himself with Adam later on with Satan... Moral confusion in his mind hexis Adam or Satan?

7)Write about the Narratology of Frankenstein. 
Narratology means looks at what narratives have in common and what makes one different from another.
Narrative style in Frankenstein is story within story or box within box style.  It means we can see three separate narrator of same story. Here first narrator is Robert Walton who is telling story of Frankenstein to her sister in letter form... Second narrator is Victor who is telling his own story to Walton and Monster is third narrator who is telling his story to Victor Frankenstein.

T. S. Eliot's essay Tradition and Individual Talent

http://dilipbarad.blogspot.in/2014/12/t-s-eliot-tradition-and-individual.html?m=1
*Thinking activity

1) How would you like to explain Eliot's concept of Tradition? Do you agree with it?     First of all yes, I'm agree with the idea of tradition of Eliot,  his  concept of 'Tradition' is not a very favourable term with the English who generally utilize the same as a term of censure, but in simple way Eliot says about tradition that it has a three fold significance. 

Firstly, tradition cannot be inherited and involves a great deal of labour and erudition. 

Secondly, it involves the historical sense which involves apperception not only of the pastness of the past, but also of its presence. 

Thirdly the historical sense... write not only with his own generation in mind, but with a feeling that the whole of the literature. 

2) What do you understand by Historical Sense?
As above I mentioned that historical sense Means knowledge of entire previous writing of the era not only of his/her own generation.
In other words historical sense,  which is a sense of the timeless as well as of the temporal and of the timeless and of the temporal togather is what makes a writer traditional.

3) What is the relationship between 'Tradition' and the 'Individual Talent ' according to the poet T.S. Eliot?
Tradition is alredy exiting monument and individual talent  to merge in with tradition. Individual Talent does not cut itself away from the tradition can only marginally add a bit. 

4) Explain: "Some can absorb knowledge, the more tardy must sweat for it. Shakespeare acquired more essential history from Plutarch than most men could from the whole British Museum".
Eliot demand from his poet as well as from his reader a wide reading.for better understanding he gives example of luminieries like Shakespeare who was not highly educated in the conventional sense but what it is still that Shakespeare array of entire age because he seems to lived his age and absorbed knowledge. 
We can say here Eliot actually borrowing idea from Matthew Arnold,  his essay on function of criticism but in the essay of Function of criticism at the present time mentioned that great epochs of creativity doesn't come often 

5) Explain: "Honest criticism and sensitive appreciation is directed not upon the poet but upon the poetry"
In simple words honest criticism means there is no any sensitive appreciation means within the prejudice about poet one should criticize the work. Thus the honest criticism and sensitive appreciation is directed not upon the poet but upon the the work itself.                     
6 ) How would you like to explain Eliot's theory of depersonalization? You can explain with the help of chemical reaction in presence of catalyst agent, Platinum.
Chemical reaction for better understanding about creative writing process 
So3+ H2o--->(Platinum)H2So4
Here platinum is the medium through process happened and H2So4 came in existence,  the same way in creative process Human mind need medium or content of feeling like suffering, pain,  happiness etc.,  but as in chemical process at result we gets only sulphuric acid and absence of platinum a medium the same way should be in creative writing that writer's own reflection of feelings should not reflect in his/her works. 

7) Explain: " Poetry is not a turning loose of emotion, but an escape from emotion; it is not the expression of personality, but an escape from personality."

   We can say that Poetry should impersonal. As Eliot says Poetry is not expression of emotion but poet should away from his personal emotion in his work.Eliot further writes: The poet has, not a "personality" to express, but a particular medium, which is only a medium and not a personality

8) Write two points on which one can write critique on 'T.S. Eliot as a critic'.
1.Eliot's thought of  anti-romantics that he declares the death of author and 
2.idea of historical sense. 
These two points I found critical  on which one can critique. 

Thinking Activity on Mathew Arnold

Do you agree with Mathew Arnold's view on detachment, disinterestedness, fallaeies like historical and Personal,  Touchstone method and his definition of poetry? 
I'm agree with this Arnold 's idea because when one criticise on any work this is the first need which Arnold told in his criticisms  that...critic should be like Empire who is interested in whole but see everything as witness.. Involved but not with prejudice in mind.
Arnold's Touchstone Method is not 100% applicable in all the work because one can not define anything by one fragement of any work.. Another side of work can be fully different.